در مفهوم عام و گسترده ، خصوصي سازي (Plivatization) در صنايع دولتي « كاهش فعاليتهاي اقتصادي دولت و يا از ميان برداشتن همه فعاليتهاي اقتصادي دولت » است . در مفهوم خاص و محدود ، خصوصي سازي به معني « واگذاري مالكيت صنايع دوتي به بخش خصوصي » است . عموماً دو دليل و يا دو هدف براي واگذاري صنايع دولتي به بخش خصوصي ارائه مي گردد:
1- كاهش مسئوليتهاي دولت و خارج سازي صنايع دولتي از حيطه مديريت دولت .
2- كاهش بار مالي صنايع دولتي بر بودجه كشور.
براي تحقق هدف اول ، انتقال مديريت صنايع دولتي به بخش خصوصي در صورتي ميسر است كه بيش از پنجاه درصد سهام اين صنايع به بخش خصوصي فروخته شود و براي عملي نمودن هدف دوم كافي است كه تمام صنايع دولتي بدون سود و همراه با ضرر ساليانه به بخش خصوصي عرضه گردد. طبعاً در صورتي كه بخشي از سهام و يا تمام سهام صنايع دولتي همراه با ضرر ساليانه به بخش خصوصي فروخته شود ، مديريت آنها هم در دست بخش خصوصي واقع خواهد شد.
به زبان ديگر ، براي خصوصي سازي مديريت صنايع دولتي ، فروش تمام سهام آنها به بخش خصوصي ضرورت ندارد، بلكه تامين تغيير مديريت از دولتي به خصوصي هم از انواع خصوصي سازي صنايع دولتي است. بديهي است كه خصوصي سازي در مفهوم عام تأثيرات و پيامدهاي بيشتري را در اقتصاد به دنبال دارد و در صورتي كه در ارتباط با توليد درچارچوب مفهوم عام و گسترده عمل شود ، توليد خدمات و يا كالاها غير دولتي خواهد بود. به عبارت ديگر ، خصوصي سازي گسترده به معني خصوصي شدن توليد و خدمات از قبيل آموزشي و بهداشتي است.